Al vanaf dat ik geboren ben wordt mijn leven beheerst door een man. Eigenlijk was dit al het geval toen ik mij tot mens ontwikkelde in de buik van mijn moeder. In de jaren dat ik opgroeide was deze man heel duidelijk aanwezig. Ik besefte het zelf nog niet, mijn ouders begonnen al vrij snel argwaan te krijgen. Er werd hulp van professionals ingeschakeld, want dit was niet gezond. Na vele onderzoeken werd ook door de professionals de aanwezigheid van deze man bevestigd. Ik was inmiddels ernstig onder invloed van deze man en maakte rare geluiden en bewegingen. Deze man moest uit mij gedreven worden of in ieder geval moest deze man zich koest houden. Hoewel er van huis uit mij enige vorm van het katholieke geloof is geprobeerd bij te brengen, leek exorcisme mijn ouders geen goed idee. Ik was pas een kind, en hoe duivels ik ook was om mij direct met duivelse praktijken te confronteren leek mijn ouders verre van pedagogisch verantwoord. Daarom werd er besloten dat de professional mij zou leren wat deze man voor een invloed op mij had en zou deze mij tips geven om met deze man om te gaan. Ik moet zeggen dat dit deels zijn vruchten afgeworpen heeft, ik weet namelijk inmiddels prima hoe ik met mannen om moet gaan. Ik weet wat ze leuk vinden en wat niet. Echter die vervelende man (hij werd nu wel heel irritant) vond het maar niks en week niet van mijn zijde. Het werd van kwaad tot erger, ik kreeg medicatie. ik had tenslotte ook recht op een fijne jeugd en het recht om een gezonde irritante puber te zijn. Ik kan je vertellen die irritante puber was ik. De medicijnen deden na een hoop gesjoemel met soorten en maten hun werk. De man was er nog wel maar er gingen dagen en soms zelfs weken voorbij dat ik geen last van hem had. Tot op heden is deze man nog steeds in mijn leven. Hij is de man van mijn leven. Hij is de man die mijn leven gevormd heeft. De man die ervoor gezorgd heeft wie ik nu ben. De man die mij een fijne dosis creativiteit heeft gegeven en de man aan wie ik mijn spontaniteit dank. Ik heb veel last gehad van deze man en soms stel ik zijn aanwezigheid verre van op prijs maar ik ben bang dat ik deze man niet meer uit mijn leven kan denken. Ik weet dan ook zeker dat deze man tot mijn dood bij me zal blijven.
Wie is deze man? George gilles de la tourette.
Het syndroom van gilles de la tourette wat ik vanaf in den beginnen met mij meedraag is vernoemd naar deze wetenschapper die deze ziekte aan het licht bracht. Momenteel is hier bij mij dankzij medicatie nog weinig van te merken en sta ik genietend in het leven!
