zaterdag 26 mei 2012
Als ik...
Als ik voor me uit zit te staren.
Als ik het niet meer weet.
Als alles tegen zit.
Als ik al het leuke vergeet.
Als ik gek wordt van mezelf.
Als ik niet meer kan stoppen met trillen.
Als mijn ogen beginnen te tranen.
Als ik heel erg hard wil gillen.
Als ik oneindig lang wil huilen.
Als het niet meer gaat.
Als ik nergens meer zin in heb.
Als mijn hart op hol slaat.
Wil je me dan geen vragen stellen
Maar er gewoon even zijn
Mijn hand vastpakken
En even bij me zitten, dat verzacht voor mij de pijn.
Twijfel
Soms gaat het heel moeizaam
Loopt er weer van alles mis
En is het duidelijk merkbaar
Dat het bij mij toch echt anders is
Soms gedraag ik mij voorbeeldig
Ben ik aardig en sociaal
Dan slaat direct de twijfel toe
Overdrijf ik het allemaal?
Is het niet gewoon een fase?
Of de leeftijd of zoiets?
Ben ik wel verstandig bezig?
Of mankeer ik misschien niets?
Ik weet wel dat ik anders ben
Maar mijn hart wil er niet aan
Hoe zeker ik het soms ook weet
De twijfel blijft bestaan
Loopt er weer van alles mis
En is het duidelijk merkbaar
Dat het bij mij toch echt anders is
Soms gedraag ik mij voorbeeldig
Ben ik aardig en sociaal
Dan slaat direct de twijfel toe
Overdrijf ik het allemaal?
Is het niet gewoon een fase?
Of de leeftijd of zoiets?
Ben ik wel verstandig bezig?
Of mankeer ik misschien niets?
Ik weet wel dat ik anders ben
Maar mijn hart wil er niet aan
Hoe zeker ik het soms ook weet
De twijfel blijft bestaan
zaterdag 10 maart 2012
Het leed wat MRI scan heet.
Zoals ik eerder in mijn blog de leeftijdverdubbelaar melde ben ik kunstmatig in de overgang als behandeling van endometriose.
Vlak na mijn 2e injectie kreeg ik enorme pijnen in mijn baarmoeder area. Vanaf afgelopen zondag ben ik hiervoor bezig geweest met allerlei onderzoeken. Dagen zat ik in het ziekenhuis, mijn handen en armen zijn blauw van het prikken van infusen en de ontelbare keren bloed afnemen. Meerder keren per dag volgde er een echo. Ik denk dat ik in 3 dagen tijd meer echo's gehad heb dan menig vrouw tijdens haar zwangerschap. Ook de inwendige onderzoeken stonden met iets te veel regelmaat naar mijn zin op het programma. Dag na dag het zelfde tafereel. Tot ik uiteindelijke afgelopen dinsdag opgenomen werd in het ziekenhuis. Deels ter observantie en pijn bestrijding en deels voor verder onderzoek. Die dinsdag had ik dan ook besloten dat de kijkdoos voorlopig gesloten was. Ik was helemaal klaar met de inwendige onderzoeken en en alle gênante posities die daar bij hoorden.
Toen ik eenmaal geïnstalleerd lag op de afdeling kreeg ik al snel een spuit morfine. Dit was het enige wat hielp tegen de pijn die inmiddels ondraagbaar was geworden. (de heerlijke bijkomende roes nam ik graag voor lief) De arts kwam langs en vertelde mij dat er een MRI scan gemaakt zou worden. Ik vond het allemaal best ik wilde niets liever weten wat deze pijn veroorzaakte.
Donderdag was het zover ik mocht onder de scan. Normaal is hier een wachttijd voor van minimaal 3 weken, maar omdat ik opgenomen was mocht ik tussendoor. Ik had in mijn hoofd dat een MRI scan een cirkel was waar je ingeschoven werd. En dan foto's maakte van de betreffende plek. Een kleine cirkel die alleen de betreffende plaats kon scannen. FOUT! Mijn gedachte was in der war met een CT scan. Toen ik het enorme MRI apparaat zag met het grote lichtgevende Siemens logo moest ik even slikken. Mijn eerste reactie was: hier pas ik nooit in! Het leek een smalle tunnel en in ben verre van smal. Die zorg werd al snel weggehaald, ik mocht even passen en natuurlijk paste ik er met gemak ik. De radiologe vertelde wat er ging gebeuren. Ik kreeg een kop telefoon met muziek op want het apparaat zou veel geluid maken. Op de vraag hoe lang zon scan duurde antwoordde ze: Een half uur! SLIK! Ik werd gereed gemaakt, kreeg een panic button in mijn handen mocht ik het benauwd krijgen in die tunnel en werd in het apparaat geschoven. Mijn gedachte op dat moment was: ik moet toch maar even herzien of ik echt wel gecremeerd wil worden, het voelt alsof ik een over in geschoven word en het is eng! Toen ik eenmaal volledig in het apparaat lag vertelde een stem door mijn koptelefoon me dat we gingen beginnen. Het apparaat begon enorm luid te zoemen en ik, als groot fan van de serie House kon alleen maar denken aan de afleveringen waar er van alles mis ging onder een MRI scan. Ik begon het echt eng te vinden nu. Ik probeerde mezelf bij elkaar te rapen en net toen dat aardig lukte begon het apparaat zoveel herrie te maken dat ik er van overtuigd was dat de intercity van 12 over heel over me heen denderden. Inmiddels stond ik doodsangsten uit! Het gedender nam af om plaats te maken voor een ander geluid. Dit keer was het alsof de sprinter van 17 over half rustig over me heen ging. Gelukkig een milder geluid.
Nu weten jullie allemaal dat ik Tourette en Ocs heb. En daarbij heb ik in het verleden heel veel angsten gehad voor bepaalde geluiden. Deze kwamen allemaal weer terug. Ik beleefde elke angst opnieuw en het angst zweet brak me letterlijk uit. Toen na een hele tijd de plek op mijn buik ook steeds warmer werd en begon te branden werd de panic button wel heeeeeeel aantrekkelijk. Gelukkig was de ellende vlak daarna voorbij. Ik heb in totaal 35 minuten onder diverse treinen gelegen. Besloten nooit meer House te kijken, me afgevraagd of cremeren wel een goed idee is en elke angst uit het verleden die met geluid te maken had (dat zijn er behoorlijk wat) her beleeft.
De meeste van jullie weten dat ik heel wat pijn kan verdragen en verre van kleinzerig ben. Maar prik mij maar lek, geef mij maar 20 inwendige onderzoeken per dag, alles beter dan het leed wat MRI scan heet!
Shakend kwam ik dus onder het ding vandaan. Waar een stralende radiologe me opwachtte en zei: dat viel mee hè?!
T@N
Vlak na mijn 2e injectie kreeg ik enorme pijnen in mijn baarmoeder area. Vanaf afgelopen zondag ben ik hiervoor bezig geweest met allerlei onderzoeken. Dagen zat ik in het ziekenhuis, mijn handen en armen zijn blauw van het prikken van infusen en de ontelbare keren bloed afnemen. Meerder keren per dag volgde er een echo. Ik denk dat ik in 3 dagen tijd meer echo's gehad heb dan menig vrouw tijdens haar zwangerschap. Ook de inwendige onderzoeken stonden met iets te veel regelmaat naar mijn zin op het programma. Dag na dag het zelfde tafereel. Tot ik uiteindelijke afgelopen dinsdag opgenomen werd in het ziekenhuis. Deels ter observantie en pijn bestrijding en deels voor verder onderzoek. Die dinsdag had ik dan ook besloten dat de kijkdoos voorlopig gesloten was. Ik was helemaal klaar met de inwendige onderzoeken en en alle gênante posities die daar bij hoorden.
Toen ik eenmaal geïnstalleerd lag op de afdeling kreeg ik al snel een spuit morfine. Dit was het enige wat hielp tegen de pijn die inmiddels ondraagbaar was geworden. (de heerlijke bijkomende roes nam ik graag voor lief) De arts kwam langs en vertelde mij dat er een MRI scan gemaakt zou worden. Ik vond het allemaal best ik wilde niets liever weten wat deze pijn veroorzaakte.
Donderdag was het zover ik mocht onder de scan. Normaal is hier een wachttijd voor van minimaal 3 weken, maar omdat ik opgenomen was mocht ik tussendoor. Ik had in mijn hoofd dat een MRI scan een cirkel was waar je ingeschoven werd. En dan foto's maakte van de betreffende plek. Een kleine cirkel die alleen de betreffende plaats kon scannen. FOUT! Mijn gedachte was in der war met een CT scan. Toen ik het enorme MRI apparaat zag met het grote lichtgevende Siemens logo moest ik even slikken. Mijn eerste reactie was: hier pas ik nooit in! Het leek een smalle tunnel en in ben verre van smal. Die zorg werd al snel weggehaald, ik mocht even passen en natuurlijk paste ik er met gemak ik. De radiologe vertelde wat er ging gebeuren. Ik kreeg een kop telefoon met muziek op want het apparaat zou veel geluid maken. Op de vraag hoe lang zon scan duurde antwoordde ze: Een half uur! SLIK! Ik werd gereed gemaakt, kreeg een panic button in mijn handen mocht ik het benauwd krijgen in die tunnel en werd in het apparaat geschoven. Mijn gedachte op dat moment was: ik moet toch maar even herzien of ik echt wel gecremeerd wil worden, het voelt alsof ik een over in geschoven word en het is eng! Toen ik eenmaal volledig in het apparaat lag vertelde een stem door mijn koptelefoon me dat we gingen beginnen. Het apparaat begon enorm luid te zoemen en ik, als groot fan van de serie House kon alleen maar denken aan de afleveringen waar er van alles mis ging onder een MRI scan. Ik begon het echt eng te vinden nu. Ik probeerde mezelf bij elkaar te rapen en net toen dat aardig lukte begon het apparaat zoveel herrie te maken dat ik er van overtuigd was dat de intercity van 12 over heel over me heen denderden. Inmiddels stond ik doodsangsten uit! Het gedender nam af om plaats te maken voor een ander geluid. Dit keer was het alsof de sprinter van 17 over half rustig over me heen ging. Gelukkig een milder geluid.
Nu weten jullie allemaal dat ik Tourette en Ocs heb. En daarbij heb ik in het verleden heel veel angsten gehad voor bepaalde geluiden. Deze kwamen allemaal weer terug. Ik beleefde elke angst opnieuw en het angst zweet brak me letterlijk uit. Toen na een hele tijd de plek op mijn buik ook steeds warmer werd en begon te branden werd de panic button wel heeeeeeel aantrekkelijk. Gelukkig was de ellende vlak daarna voorbij. Ik heb in totaal 35 minuten onder diverse treinen gelegen. Besloten nooit meer House te kijken, me afgevraagd of cremeren wel een goed idee is en elke angst uit het verleden die met geluid te maken had (dat zijn er behoorlijk wat) her beleeft.
De meeste van jullie weten dat ik heel wat pijn kan verdragen en verre van kleinzerig ben. Maar prik mij maar lek, geef mij maar 20 inwendige onderzoeken per dag, alles beter dan het leed wat MRI scan heet!
Shakend kwam ik dus onder het ding vandaan. Waar een stralende radiologe me opwachtte en zei: dat viel mee hè?!
T@N
donderdag 16 februari 2012
Timmy & Tourette
Ik begin deze blog met een paar feiten over mijzelf.
1. Ik spoor niet. (en hier ben ik stiekem nog trots op ook!)
2. Ik heb na lange tijd weer een baan. (ook hier ben ik trots op.)
3. Ik ben creatief en spontaan. (wie wil dat nou niet?)
4. Ik heb het syndroom van Gilles de la Tourette (life sucks, so be it!)
Met name punt 4 van bovenstaand lijstje is het punt waar ik het over ga hebben. Al geef ik eerlijk toe dat jullie misschien denken: Rot op met je punt 4, punt 1 zal je bedoelen! Je spoort niet!
Gilles de la Tourette staat bekend als de scheldziekte. Ik scheld wel veel maar dit heeft niets met meneer Gilles te maken. Ik beperk mij liever tot tics en dwanghandelingen. Een ander symptoom van mijn Tourette is dat ik bij bepaalde woorden een soort kortsluiting in mijn hersens krijg wat zorgt voor een aangenaam gevoel, een duidelijk zichtbare siddering over mijn hele lijf en het voor andere tot aan vervelends toe het herhalen van het betreffende woord, puur voor mijn eigen genot.
Laatst had ik weer zo'n situatie:
Ik was op bezoek bij vrienden in het zuiden van het land. Smiddags hadden we een druk programma en zo rond etenstijd ging vriend M even op de bank liggen om even bij te komen. We zouden tenslotte die avond nog gaan stappen. Terwijl vriendin A zich bezig hield met het avond eten keken vriend M en ik onderuit gezakt op de bank naar South Park. Soms komt er in South Park een karakter Timmy genaamd voorbij. Echt praten kan hij niet maar hij is erg goed in herhaaldelijk zijn naam roepen wat klinkt als Timmaaaaay! En juist dat stukje Timaaaaay! zorgt bij mij voor die aangename korsluiting, dat heerlijke gevoel door mijn lijf en het dwangmatig herhalen van dit woord inclusief de juiste klanken. Terwijl vriend M aan het indutten was op de bank bleek dat de South Park aflevering juist over Timmy ging. Dus heel vaak kwam er Timmaaaay! voorbij. Ik probeerde mezelf in te houden maar dat is eigenlijk iets wat mensen met Tourette niet zouden moeten doen. Na een paar minuten barste de bom. Sidderend en schuddend gepaard met rare bewegingen bleef ik maar roepen Timmaaaay! Het is dan ook niet geheel vreemd dat vriend M die net lekker lag te dutten zich de pleuris schrok en in 1 klap wakker was. (tegen een Touretter kunnen geen liters koffie op om wakker te worden.) Vriendin A kwam niet meer bij van het lachen en keek vermakelijk toe. En ik, ik was nog steeds in mijn Timmy extase en schaamde me kapot. Gelukkig mocht na smeken vanaf mijn kant de tv uit (die sadisten vonden het inmiddels leuk mij zo te zien) en kon ik weer tot rust komen. De verbale kick had me goed gedaan, ik had weer energie en een avondje stappen moest geen enkel probleem zijn. Vriend M daarintegen miste zijn middag slaapje en moest nog minimaal een uur bij komen van de schrik. Het duurde zeker 45 minuten voor zijn hartritme weer een normaal tempo aan nam.
Hier een filmpje van Timmy:
T@N
1. Ik spoor niet. (en hier ben ik stiekem nog trots op ook!)
2. Ik heb na lange tijd weer een baan. (ook hier ben ik trots op.)
3. Ik ben creatief en spontaan. (wie wil dat nou niet?)
4. Ik heb het syndroom van Gilles de la Tourette (life sucks, so be it!)
Met name punt 4 van bovenstaand lijstje is het punt waar ik het over ga hebben. Al geef ik eerlijk toe dat jullie misschien denken: Rot op met je punt 4, punt 1 zal je bedoelen! Je spoort niet!
Gilles de la Tourette staat bekend als de scheldziekte. Ik scheld wel veel maar dit heeft niets met meneer Gilles te maken. Ik beperk mij liever tot tics en dwanghandelingen. Een ander symptoom van mijn Tourette is dat ik bij bepaalde woorden een soort kortsluiting in mijn hersens krijg wat zorgt voor een aangenaam gevoel, een duidelijk zichtbare siddering over mijn hele lijf en het voor andere tot aan vervelends toe het herhalen van het betreffende woord, puur voor mijn eigen genot.
Laatst had ik weer zo'n situatie:
Ik was op bezoek bij vrienden in het zuiden van het land. Smiddags hadden we een druk programma en zo rond etenstijd ging vriend M even op de bank liggen om even bij te komen. We zouden tenslotte die avond nog gaan stappen. Terwijl vriendin A zich bezig hield met het avond eten keken vriend M en ik onderuit gezakt op de bank naar South Park. Soms komt er in South Park een karakter Timmy genaamd voorbij. Echt praten kan hij niet maar hij is erg goed in herhaaldelijk zijn naam roepen wat klinkt als Timmaaaaay! En juist dat stukje Timaaaaay! zorgt bij mij voor die aangename korsluiting, dat heerlijke gevoel door mijn lijf en het dwangmatig herhalen van dit woord inclusief de juiste klanken. Terwijl vriend M aan het indutten was op de bank bleek dat de South Park aflevering juist over Timmy ging. Dus heel vaak kwam er Timmaaaay! voorbij. Ik probeerde mezelf in te houden maar dat is eigenlijk iets wat mensen met Tourette niet zouden moeten doen. Na een paar minuten barste de bom. Sidderend en schuddend gepaard met rare bewegingen bleef ik maar roepen Timmaaaay! Het is dan ook niet geheel vreemd dat vriend M die net lekker lag te dutten zich de pleuris schrok en in 1 klap wakker was. (tegen een Touretter kunnen geen liters koffie op om wakker te worden.) Vriendin A kwam niet meer bij van het lachen en keek vermakelijk toe. En ik, ik was nog steeds in mijn Timmy extase en schaamde me kapot. Gelukkig mocht na smeken vanaf mijn kant de tv uit (die sadisten vonden het inmiddels leuk mij zo te zien) en kon ik weer tot rust komen. De verbale kick had me goed gedaan, ik had weer energie en een avondje stappen moest geen enkel probleem zijn. Vriend M daarintegen miste zijn middag slaapje en moest nog minimaal een uur bij komen van de schrik. Het duurde zeker 45 minuten voor zijn hartritme weer een normaal tempo aan nam.
Hier een filmpje van Timmy:
T@N
dinsdag 7 februari 2012
De leeftijdverdubbelaar
Hoewel ik binnenkort weer een jaartje ouder wordt heeft de titel van deze blog niks met mijn echte leeftijd te maken. Momenteel ben ik 26 jaar maar ik zit in het lichaam van iemand van 52. Ik ben in de overgang, en ook echt flink in de overgang.
Het proces wat wij kennen als overgang is een mooi natuurlijk proces om dames rond de leeftijd van 50 te verlossen van het leed wat menstruatie heet. Eigenlijk is het een lichamelijk pensioen voor vrouwen. Jaren lang heeft het vrouwen lichaam hard gewerkt, in plaats van iedere maand uitbetaald te worden wordt er iedere maand troep uitgescheiden. Sommige vrouwen mogen deze dans 9 maanden ontspringen, ze zijn zwanger. Maar ook dit wordt afgestraft door het natuurlijke proces wat bevalling heet. Scheuren, knippen, hechtingen en niet kunnen zitten, het hoort er allemaal bij.
Ook mijn lichaam beleefde elke maande de bekroning op een maand hard werken. Alleen ging dit niet helemaal zoals het hoorde. Heel veel pijn, extra veel zooi. Het werd ondraaglijk. Na een aantal onderzoeken bij een arts gespecialiseerd in vrouwen arbeid' luidde de diagnose: Endometriose, oftewel extra ellende buiten het gebied waar het hoort. Deze arts had hier een geweldige oplossing voor, het damespensioen! Mijn lichaam is doormiddel van een flinke shot hormonen in ruststand gebracht en zal een half jaar lang geen troep veroorzaken. Na dat halfjaar moet het leed wat menstruatie heet totaal geen leed meer zijn. Echter krijg ik deze rust niet voor niets. De prijs die ik moet betalen is het zelfde als alle andere oudere dames betalen om uiteindelijk van hun welverdiende rust te mogen genieten. Het lichaam piekt nog 1 keer voor het in rust stand gaat; opvliegers, nachtelijk zweten, een kort lontje het hoort er allemaal bij. Gelukkig is het voor de dames rond de 50 jaar na een tijdje afzien voorgoed voorbij. Voor mij is het een halfjaar afzien, een half jaar 2x zo oud zijn en last hebben van alle bovengenoemde kwalen en dan begint de maandelijkse ellende opnieuw en mag ik als ik daadwerkelijk 2x zo oud ben weer gaan pieken om dan daadwerkelijk van mijn welverdiende rust te mogen genieten!
(Boven geschreven tekst is een persoonlijke interpretatie. De leeftijd wanneer een vrouw in de overgang gaat kan boven of onder de 50 liggen. Hoewel in deze tekst een zwangerschap en een bevalling als iets vreselijks worden afgeschreven ben ik me er van bewust dat het krijgen van een kind een hele mooie ervaring is.)
vrijdag 3 februari 2012
Digitale creativiteit
Zoals sommige van jullie misschien al opgevallen is heeft mijn blog een nieuw uiterlijk gekregen. Ik ben geen expert in het opmaken van website dus na een avondje rommelen met wat templates is het zwarte saaie uiterlijk vervangen door deze huidige paarse look. Graag lees ik in de reacties wat jullie er van vinden!
Aangezien ik gek ben op creatieve dingen en digitale dingen als in mobiele telefoons, tablets en computers. Heb ik besloten in deze blog deze 2 dingen te combineren. Ook sluit dit onderwerp mooi aan bij mijn gehobby aan de look van mijn blog.
Ik heb gemerkt dat ik erg hou van dingen customizen en leuke effecten.
Wat heb je nodig: een iphone en een aantal apps.
Zo heb ik met diverse apps een nieuw lockscreen en bijpassend homescreen wallpaper gemaakt.
Zie hier:
Lockscreen
En bijpassend homescreen.
Nog een lockscreen.
En weer een bijpassend home screen :)
De apps die ik hiervoor gebruikt heb zijn iwallpaper en ilockscreenmaker. Mochten jullie nou zeggen van boven getoonde afbeeldingen wil ik ook graag op mijn iphone laat het me dan even weten. Ik zal ze dan naar je mailen zodat je ze ook kunt gebruiken :D.
Een andere app waar ik momenteel helemaal gek mee ben is Hipstamatic. Dit is een retro camera app waarmee je allemaal gave foto's kunt maken in diverse oude stijlen. De interface van deze app is overigens ook prachtig!
Zo kun je van een heel saai plaatje een hele mooie foto maken.
Hier onder volgen een paar fotocreaties:
1.
2.
3.
4.
5.
Zelf vind ik foto 1 en 5 erg mooi. Met deze app ben ik nog volledig aan het ontdekken en zijn er nog tientallen mogelijkheden die ik kan uitproberen!
kortom hier een paar leuke voorbeelden om ook je creativiteit met je iphone kwijt te kunnen!
T@N
Aangezien ik gek ben op creatieve dingen en digitale dingen als in mobiele telefoons, tablets en computers. Heb ik besloten in deze blog deze 2 dingen te combineren. Ook sluit dit onderwerp mooi aan bij mijn gehobby aan de look van mijn blog.
Ik heb gemerkt dat ik erg hou van dingen customizen en leuke effecten.
Wat heb je nodig: een iphone en een aantal apps.
Zo heb ik met diverse apps een nieuw lockscreen en bijpassend homescreen wallpaper gemaakt.
Zie hier:
Lockscreen
En bijpassend homescreen.
Nog een lockscreen.
En weer een bijpassend home screen :)
De apps die ik hiervoor gebruikt heb zijn iwallpaper en ilockscreenmaker. Mochten jullie nou zeggen van boven getoonde afbeeldingen wil ik ook graag op mijn iphone laat het me dan even weten. Ik zal ze dan naar je mailen zodat je ze ook kunt gebruiken :D.
Een andere app waar ik momenteel helemaal gek mee ben is Hipstamatic. Dit is een retro camera app waarmee je allemaal gave foto's kunt maken in diverse oude stijlen. De interface van deze app is overigens ook prachtig!
Zo kun je van een heel saai plaatje een hele mooie foto maken.
Hier onder volgen een paar fotocreaties:
1.
2.
3.
4.
5.
Zelf vind ik foto 1 en 5 erg mooi. Met deze app ben ik nog volledig aan het ontdekken en zijn er nog tientallen mogelijkheden die ik kan uitproberen!
kortom hier een paar leuke voorbeelden om ook je creativiteit met je iphone kwijt te kunnen!
T@N
dinsdag 24 januari 2012
Simpele nail art
Al een tijdje ben ik bezig met het versieren van mijn nagels. Ik oefen wat af en heb bijna iedere dag wel een ander kleurtje en een andere nail art op mijn nagels. Ik krijg hier veel complimenten over. Daarom heb ik besloten in deze blog te laten zien hoe je een simpele nail art bij jezelf kunt doen.
Allereerst de benodigheden:
Als basis kleur kies ik voor een fel aqua blauwe lak. Zoals je op de foto ziet zijn mijn nagels wat gelig, nee dit komt niet van het roken maar van een oranje achtige nagellak die ik gebruikt heb zonder basecoat. De kleur is in mijn nagels getrokken. Bij deze gebruik eerst een basecoat :).
Vervolgens maak ik gebruik van een stempel, een schraper een speciale dikke nagellak in de kleur paars en een stempel afbeelding.
Maar first things first, eerst mijn nagels in de blauwe lak!
Zie hier het resultaat:
Laat de nagellak goed drogen voordat je met stempelen aan de slag gaat!
Als de nagellak eenmaal droog is smeer ik de gewenste stempelafbeelding in met de paarse nagellak en schraap het restant weg met de schraper. Dan druk ik de stempel erop zodat de afbeelding op de stempel staat. Nu breng je deze aan op je nagel en dit proces herhaal je tot je al je vingers gehad hebt.
Zoals je ziet komt de stempel afbeelding ook een deel op je vingers. Als je al je vinger gedaan hebt kun je dit eenvoudig verwijderen met wat remover.
Last but not least GLITTERS! Wat is een mooie manicure zonder glitters ;). Hiervoor gebruik ik een dun kwastje (in dit geval een eyeliner kwastje) en een glitter nagellak naar keuze.
Met het kwastje breng je kleine stipjes glitter aan in de gestempelde cirkels. Wacht tot het droog is en breng als laatste een topcoat aan. Klaar is kees! Een simpele maar toch mooie nail art!
Hierboven 2 foto's 1 zonder en 1 met flits. In de foto zonder flits zie je beter hoe de glitter nagellak aangebracht is. De foto met flits geeft een beter beeld van de kleurstelling. (ik weet het ik moet mijn nagelriemen nog gied schoonmaken :p)
Tot zover mijn eerste beauty blogje, ik hoop dat jullie het leuk vonden :)
T@N
Allereerst de benodigheden:
Als basis kleur kies ik voor een fel aqua blauwe lak. Zoals je op de foto ziet zijn mijn nagels wat gelig, nee dit komt niet van het roken maar van een oranje achtige nagellak die ik gebruikt heb zonder basecoat. De kleur is in mijn nagels getrokken. Bij deze gebruik eerst een basecoat :).
Vervolgens maak ik gebruik van een stempel, een schraper een speciale dikke nagellak in de kleur paars en een stempel afbeelding.
Maar first things first, eerst mijn nagels in de blauwe lak!
Zie hier het resultaat:
Laat de nagellak goed drogen voordat je met stempelen aan de slag gaat!
Als de nagellak eenmaal droog is smeer ik de gewenste stempelafbeelding in met de paarse nagellak en schraap het restant weg met de schraper. Dan druk ik de stempel erop zodat de afbeelding op de stempel staat. Nu breng je deze aan op je nagel en dit proces herhaal je tot je al je vingers gehad hebt.
Zoals je ziet komt de stempel afbeelding ook een deel op je vingers. Als je al je vinger gedaan hebt kun je dit eenvoudig verwijderen met wat remover.
Last but not least GLITTERS! Wat is een mooie manicure zonder glitters ;). Hiervoor gebruik ik een dun kwastje (in dit geval een eyeliner kwastje) en een glitter nagellak naar keuze.
Met het kwastje breng je kleine stipjes glitter aan in de gestempelde cirkels. Wacht tot het droog is en breng als laatste een topcoat aan. Klaar is kees! Een simpele maar toch mooie nail art!
Hierboven 2 foto's 1 zonder en 1 met flits. In de foto zonder flits zie je beter hoe de glitter nagellak aangebracht is. De foto met flits geeft een beter beeld van de kleurstelling. (ik weet het ik moet mijn nagelriemen nog gied schoonmaken :p)
Tot zover mijn eerste beauty blogje, ik hoop dat jullie het leuk vonden :)
T@N
maandag 23 januari 2012
Draco kijkt tv
Draco, onze kitten die alweer bijna 1 jaar is. Eigenlijk geen kitten meer dus! Maar hij blijft klein en voor ons zal hij altijd een kitten blijven :)
Draco is ook de enige kat uit de collectie die tv kijkt. Zijn voorkeur gaat uit naar onderwater films maar laatst was hij ook bij een spannende film van de partij. In dit filmpje zie je hoe aandachtig hij de film volgt. Let maar eens goed op zijn koppie en oortjes!
T@N
Abonneren op:
Posts (Atom)