Mannen en hun ...ik

In tegenstelling tot de titel van deze blog doet vermoeden gaat het niet over mannen en hun pik maar over mannen en hun fik. Zoals al eerder uit onderzoeken is gebleken voelen mannen zich sexy tijdens het barbecuen. Hun testosteron gehalte zou stijgen en het oer instinkt van bezig zijn met vuur en vlees zou naar boven komen. Afgelopen week heb ik dit aan der lijve mogen ondervinden. Manlief en ik waren samen met een bevriend stel een weekje kamperen in Luxemburg en al snel kwamen beide mannen tot de conclusie dat daar een uitgebreide barbecue bij hoorde. Direct kwam het jacht instinct naar boven want de mannen zouden samen wel voor het vlees zorgen. Daar gingen ze op jacht om ons vrouwtjes een stevige maaltijd voor te zetten. Al waren ze slechts gewapend met een plastic wapen bankpas genaamd in plaats van een speer en verliep de jacht lekker ontspannen aangezien het vlees in de supermarkt al klaar licht in de schappen, kwamen onze mannen zelf voldaan met een grote buit terug. Na een heerlijke barbecue die avond vonden wij vrouwen het hoog tijd voor een dagje winkelen de volgende dag. (De mannen hun instinct volgen wij onze instinct volgen!) Tijdens het winkelen gingen onze mannen wel met ze tweeën op pad en we spraken later die middag af elkaar te treffen op een terras. Eenmaal op het terras en een paar zere voeten van de lange winkeldag verder was het testosteron gehalte van onze mannen nog niet gedaald. Er zou een kamp vuur gebouwd worden vanavond! Eenmaal terug op de camping verwachten wij van onze mannen een voeten massage maar nee de heren moeste hout sprokkelen voor de veel belovende fik voor die avond. Een paar uur verder stond er een mooie takken opzet voor een mooi kampvuur. Druk overleggend wat de beste manier was om het vuur aan te steken gingen de mannen totaal in elkaar op. Al had ik spontaan in mijn naakie een dansje gedaan, ze hadden het niet gemerkt. Nog voor het donker was hielden de mannen het niet meer en ging de fik erin. Toen het vuur eenmaal lekker branden stonden ze met zijn tweeën vol trots hun creatie te bekijken en vielen er termen als ovenconstructie, luchtkanaal en warmte geleiders. Wij vrouwen keken elkaar aan en waren van mening dat onze mannen tijdens ons shop middagje het internet café ingedoken waren en deze termen op google opgezocht hadden. We lieten ze begaan, steeds werd er nieuw hout aangesleept en wij waren compleet onzichtbaar. Gelukkig waren onze mannen nog wel zo attent een stuk van hun geliefde hout vondst aan ons af te staan zodat wij lekker marshmallows konden roosteren. Al met al was het een gezellige avond. We hadden dan niks aan onze mannen maar wij konden heerlijk een avondje dames praat houden en ach ze hadden de tijd van hun leven. De volgende ochtend om 8 uur word ik wakker van mijn man die roept naar zijn partner in crime: Kijk eens wat een mooi stuk hout! Even denk ik dat ik droom maar nee 8 uur s'ochtends en de heren zijn al weer bezig met een nog groter en betere fik. Die dag maken we een mooie wandeling door de ongerepte natuur en worden vriendin en ik gek van onze mannen die het liefst ter plekken een fik bouwen. Steeds opnieuw horen we: WOW wat een pracht exemplaar! Gelijk draaien wij ons om om te kijken welke lelijke slet er nu weer hun aandacht trekt (vrouwelijk oer instinct he) maar nee het gaat om een blok hout. Afijn die avond begint de hele riedel van voor af aan, nog voor het donker brand het vuur en weer gaan onze mannen er helemaal in op. Wij dames praten maar eens lekker ongegeneerd over sex en ineens hoor ik mijn man roepen oooooh lekker heet grotje! Verrast kijken we op, zal een gesprek over sex hun aandacht dan trekken? maar nee het ging over het heetste middenpunt van het vuur. Later die avond toen wij ons aan het klaar maken waren voor de nacht en onze mannen het vuur aan het blussen waren hoorde we partner in crime roepen: Ik geef het sein brand meester! zuchtend keken wij elkaar aan en kwamen tot de conclusie dat het maar goed was dat we morgen naar huis gingen zodat de aandacht van onze mannen weer volledig aan ons besteed zou worden.

Drie maal drie

Ik vond dit gedichtje toevallig. Hij is grappig maar ook zeer pakkend. Zo zien we maar weer niemand is perfect!

Dyscalculielied
3 maal 3 is... ehhhhh... 6?
...7? ...33? ...9? ...12?
Ieder zingt z’n eigen lied
Als ik dit niet tellen kan
Dan zing ik lekker niet!

Dyslectielied
Dire maal dire si ngeen
Ieedr zgnit z’n egein leid
Deir mala dier is neeng
Ki sanp dti leidej neit!

Autismelied
Drie maal drie is negen
Ik zing hier mijn eigen lied
Zing ik dan door alles heen
Dan merk ik dat toch niet!

ODD-lied
Drie maal drie is zeven
Ik vind dit een heel stom lied
Als je wilt dat ik dit zing
Dan zing ik het dus niet!

ADHD-lied
DRIE MAAL DRIE IS NEEEEEEGEEEEEEN!!!
IEDER SCHREEUWT Z’N EIGEN LIED!!!
IK ZING DIT LIED WEL HONDERD KEER!!!
WANT STOPPEN KAN IK NIET!!!

ADD-lied
Drie maal dr... hé, een vogel!
Zingen? ...o ja. Drie maal drie is negen
Ieder... mooi weer buiten zeg!
Wat? O ja. Ieder zingt z’n eigen lied
Drie maal... ehhhh...
Wat deed ik hier ook al weer?

Aspergerlied
312 maal 3754 is 1171248
Ik maak wel mijn eigen lied
Want ik ben wel heel erg slim
Maar mensen snap ik niet

Gilles de la Tourette-lied
Drie maal drie is negen
Ieder *tic* ieder zingt z’n eigen *tic*
eigen *tic* eigen lied
Als ik nu maar heel snel zing
Dan scheld ik misschien @#$%@#$$ niet
Oeps… Te laat *tic* laat *tic* laat…

krediet crisis te boven met de OV-Chipkaart

Deze Blog dateert van 28 mei 2009

De kredietcrisis, wie heeft er geen last van. Massaal wordt er bezuinigd in huishoudens, contracten worden niet verlengd en sommige worden zelfs ontslagen. Er worden overal maatregelen genomen. Een van de bijzonderste maatregelen om het hoofd boven water te houden tijdens de kredietcrisis staat op naam van vervoersbedrijf Connexxion. Zij hebben namelijk de OV-Chip kaart bedacht. De OV-Chipkaart en de kredietcrisis, wat heeft dat met elkaar te maken? dat zal ik eens haarfijn uitleggen. Begin 2009 werd de OV-Chipkaart op diverse plaatsen in Nederland geintroduceerd met als hoofddoel het reizen met het openbaar vervoer makkelijker te maken. Het principe is als volgt: je schaft een kaart aan. Zowel anoniem als op naam is mogelijk. Hier kan je een tegoed op laden en bij het reizen met bus trein of metro hou je het ding voor een kaartlezer als je instapt en je doet hetzelfde als je weer uitstapt. Kind kan de was doen. Ook reis je niet meer op zone's maar op Kilometers wat in de praktijk net iets goedkoper al dan niet even duur uitkomt. Tot zover klinkt het allemaal ideaal. Toen begin 2009 de OV-Chipkaart gratis te verkrijgen was en tegoed via internet geladen kon worden en je je reisinfo ook via internet kon bekijken ben ik ook overstag gegaan. Ik ben namelijk voor mijn werk 20 strippen per dag kwijt en die irritante lap papier ruilde ik dus in voor een hip pasje. Tevens hoefde ik niet meer in de rij bij de kiosk voor een strippenkaart. ideaal leek me. Al snel had ik de kaart in huis en registreerde ik hem hem op de betreffende internet site. De volgende dag ging ik op weg naar mijn werk met voor de zekerheid een strippenkaart. "wat als dat ding niet werkt". En inderdaad die strippenkaart was geen overbodige luxe. Bij het in checken kreeg ik een foutmelding. Dat zal wel nieuwigheid zijn dacht ik, en inderdaad, de dagen die volgde werkte het ding naar behoren. Ik logde in op de website om mijn afgelegde kilometers te bekijken, wat overigen niet werkte en nu 5 maanden verder nog steeds niet werkt. Maar goed het ding werkte. Er is alleen een klein nadeel, vergeet je uit te checken dan betaal je een boete van 8 euro wat je reis behoorlijk prijzig maakt. In alle afgelopen maanden had ik nog steeds een strippenkaart bij me want er was toch nog regelmatig een storing. Nu hoor ik je denken, leuk dit verhaal maar hoe zit het nou met die kredietcrisis? Dat zit zo. De laatste weken heeft vervoersbedrijf Connexxion is handigs bedacht. Je checkt in waarna de melding Goede reis! verschijnt. wil je uitchecken geeft dat ding een foutmelding. Met gevolg 8 euro boete! En dit tafereel gebeurt niet een keer nee 4 keer per dag! (ik reis met 2 lijnen. Heen en terug maakt dat 4 bussen) Uiteindelijk was ik 16 euro armer en mijn humeur gedaalt tot ver onder 0. Wat denken ze wel bij Connexxion; reizigers kaal plukken om de kredietcrisis te overleven?! Gelukkig was ik niet de enige die er zo over dacht. Toen ik weer eens niet kon uitchecken riep de chaffeur: Verdome doet dat kolere ding het weer niet!!! Ik en mijn mede passagiers schrokken zich rot. Hij zegt kom maar hier, dus ik loop een beetje ongemakkelijk naar hem toe. Hij spuwt zijn gal over de OV-Chipkaart en over het digitale tijdperk algemeen, waarom e-mailen als je ook kaarten kan sturen?! Hij vertelt me dat alle chaffeurs kaarten hebben voor als de Chipkaart niet werkt. Je krijgt daarop een stempel en je dient deze op te sturen naar Connexxion zodat je binnen 14 dagen de 8 euro boete in tegoed terug krijgt. Op zich leuk, er is alleen met een ding geen rekening gehouden: De chaffeur zit voorin en uitstappen hoort men achterin te doen. Tevens moet je opschieten anders staat de bus al weer bij de volgende halte. Inmiddels 2 weken verder, 3 keer een halte verder te zijn uitgestapt omdat, ik citeer " dat kolere ding!" niet werkte en 20 tegoed kaartjes rijker ben ik helemaal klaar met de OV-Chipkaart. Eerste klas naaierij! Ik ben nu 160 euro armer en krijg dat binnen 2 weken aan tegoed terug waardoor ik dus eigenlijk weer verplicht wordt te reizen met mijn kaart, en vervolgens weer kosten maak omdat er weer storingen zijn. Dit is dus een gebed zonder eind. Connexxion wordt goed betaald op deze manier in tijden van crisis. Voor mij maar weer de oude vertrouwde strippenkaart en wat die tegoed bonnetjes betreft; ik denk dat ik ze allemaal tegelijk netjes ingebonden als een dik boekwerk met mooie harde kaft onder de titel: het dagboek van een OV-Chipkaart gebruiker instuur. Over de verzendkosten hoef ik me niet druk te maken, een postzegel plakken is namelijk niet nodig!

Hamster vision is not broadcasting anymore!

Zoals bij elk meisje van een jaar of 12 begon bij mij op die leeftijd ook de voorliefde voor huisdieren te knagen. Knagen is hier in dit geval de juiste benaming aangezien ik viel voor hamsters. Na lang zeuren bij pa en ma ( of eigenlijk ma, pa vond het alleen maar troep geven en ma was makkelijk te bespelen omdat zei zelf ook een meisje geweest is) kreeg ik er een voor mijn verjaardag. Mijn 13e verjaardag. Een piepklein Russisch dwerg hamstertje in een spiksplinternieuwe kooi sierde mijn slaapkamer. Tijdens het korte leven van 2 jaar wat het beestje geleefd heeft waren mijn ouders in de veronderstelling dat ik over mijn hamster fase heen zou zijn en interesse zou hebben voor andere dingen waar puberende meisjes interesse in hebben. God zij dank werkte dat deel naar behoren, ik toonde intresse voor jongens, drank en uitgaan maar de hamster gekte bleef. Had een hamster het loodje gelegd dan was is een week in diepe rouw om vervolgens daarna de nieuwe hamster te verwelkomen. Ook toen ik mijn huidige partner leerde kennen was ik in het bezit van een wel heel bijzonder exemplaar: Een goudhamster met een staijnharen vacht en 1 rood en 1 zwart oog. Toen ik dan ook ging samenwonen met mijn partner ging dit juweeltje uiteraard mee. Toen dit beestje helaas met een uitzonderlijk oude leeftijd van 3 jaar deze wereld verliet stelde mijn partner voor om aan gezinsuitbreiding te beginnen. En hij had een punt. We waren jong, hadden beiden een goede baan en beschikte allebei over de wens van een groot gezin. Na dat alle nodige materialen aangeschaft waren en het huis helemaal klaar was voor gezinsuitbreiding waren we eindelijk in blijde verwachting van een drieling. En pats boem van de een op de andere dag hadden we een gezin. Na ruim een jaar lang van opvoeden en poep opruimen vonden we het tijd voor een 6e gezinslid. Het was een meisje. Ik herinner nog goed, dat , hoeveel mooier kun je het hebben mijn 2 dochters en 2 zoons hun eerste woordje leerden. Riep ik of mijn partner het woord HAPPIE! dan kwamen onze 4 viervoeterige kinderen aangesneld! Dit betekende namelijk dat ze wat lekkers kregen. Voor degene die het nog niet doorhadden, onze gezinsuitbreiding betond uit katten. Op krijsende kinderen zitten we echt niet te wachten! Affijn zo helemaal gesetteld met zijn zessen kwamen de hamster kriebels weer boven. En al snel kochten we zon schattig klein Russisch dwerghamstertje. Noemde ik mijn hamsters in het begin nog schattig Jaapie, Spookie of Pinkeltje, mijn partner en ik waren het erover eens dat er maar een juiste naam was voor een rus: Stalin. Anders dan zijn naam doet vermoeden was Stalin de liefheid zelve. Hij heeft het echter niet lang van zijn dictatorschap kunnen genieten en blijkbaar heeft hij dit ook niet goed aangepakt, want na een weekendje weg lag alleen zijn schedeltje onder de salon tafel en zat de rest van hem verdeeld over 4 katten buikjes. Na een week diepe rouw volgde de volgende. Een mooie donkerbruine goud hamster. Zo bruin dat zo vonden mijn partner en ik alleen de naam Eva Braun geschikt was voor haar. Ook Eva heeft niet lang geleefd. Zelfde verhaal als Stalin alleen van Eva was niks meer over, op een bloederige plaats delict na. Hoe moest dit nou met die katten die blijkbaar niets liever deden dan hun jachtinstinct bevredigen. Mijn partner had de oplossing. We kochten een mooie glazen kast die goed ventileerde en plaatste daar het hamster hok in. (uiteraard pas na een week gerouwd te hebben.) Een nieuwe hamster onder de naam Syfilis mocht dit nieuwe systeem uitproberen. En ja hoor het werkte. De kinders konden er niet meer bij. Nu werden de kinderen wat ouder en mochten ze savonds voor het slapen gaan nog een half uurtje TV kijken. Iedere avond stond hun favoriete zender Hamster vision op. Ze konden niet bij de hamster maar er naar kijken was hun nieuwe hobby. Hamster vision werd een verslaving en de hoofdrolspeler (Hamster syfilis) genoot hier net zo vaan en deed kunstjes voor het oog van de katten die luid spinnend toe keken. Ieder weekend hadden de kinders een meet en greet met hun idool. Syfilis mocht een uurtje rennen door de huis kamer in haar plastic bol. In het begin waren de kinders niet te houden later werd het gewenning. Om toch aan haar aandacht te komen rende syfilis gewoon in haar bol tegen de katten op. Vervolgens weer terug in de kooi en achter glas ging hamster vision weer aan en keerde de rust in huis terug. Helaas Syfilis is gisteren overleden. Ze lag dood in haar kooitje. Ik verkeer uiteraard in diepe rouw. Huilend vroeg ik mijn partner wat we de kinderen moeten vertellen. Hoe vertel je aan 5 jarige dat er iemand dood is? De kinders zaten inmiddels wat onrustig voor de lege glazen kast. Mijn partner stond op en riep: Jongens, Hamster vision is not broadcasting anymore! De katten keken ons zeer bedroefd aan. Gelukkig gaat hun rouwproces stukken sneller dan mijn rouwproces van een week. Na een keer Happie te hebben geroepen en ze wat lekkers gegeven te hebben waren ze al over het verlies heen.